Όπως αναλύει το Market Insiders, μία από τις πιο ύπουλες αιτίες χαμηλής απόδοσης στις σύγχρονες ομάδες δεν είναι η έλλειψη ικανότητας ή προσπάθειας.
Είναι η νοοτροπία του «να τα κάνουμε όλα».
Σε πολλές εταιρείες, αυτή η φράση ακούγεται θετική:
ευελιξία, διάθεση, συνεργατικότητα.
Στην πράξη όμως, συχνά κρύβει κάτι πολύ διαφορετικό:
διάχυση, εξάντληση και σταθερή μετριότητα.
Τι σημαίνει «να τα κάνουμε όλα» στην πράξη
Δεν σημαίνει υψηλή απόδοση.
Σημαίνει ότι:
• όλα θεωρούνται επείγοντα
• όλα είναι προτεραιότητα
• όλοι εμπλέκονται σε όλα
• τίποτα δεν έχει πραγματικό βάθος
Οι ομάδες κινούνται διαρκώς — αλλά σπάνια προχωρούν ουσιαστικά.
1. Όταν όλα είναι προτεραιότητα, τίποτα δεν είναι
Η στρατηγική απαιτεί επιλογές.
Η νοοτροπία του «όλα μαζί» τις ακυρώνει.
Όταν μια ομάδα έχει:
• δεκάδες ενεργά projects
• πολλαπλά KPI που «δεν γίνεται να χαθούν»
• συνεχή αλλαγή κατεύθυνσης
η ενέργεια διασπάται.
Το αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι αποτυχία.
Είναι μια σταθερή απόδοση στο επίπεδο του «αρκετά καλού» — χωρίς ποτέ να απογειώνεται.
Έρευνες στη στρατηγική διοίκηση δείχνουν ότι οργανισμοί με περιορισμένες, ξεκάθαρες προτεραιότητες υπεραποδίδουν μακροπρόθεσμα σε σχέση με εκείνους που διασπείρουν την προσπάθειά τους.
2. Η πολυδιάσπαση μειώνει δραματικά την ποιότητα
Η συνεχής εναλλαγή μεταξύ εργασιών (task switching):
• μειώνει τη συγκέντρωση
• αυξάνει τα λάθη
• αποδυναμώνει τη βαθιά σκέψη
• εξαντλεί νοητικά τις ομάδες
Σύμφωνα με μελέτες στη γνωστική ψυχολογία, κάθε αλλαγή εστίασης έχει «γνωστικό κόστος», ακόμη κι αν φαίνεται μικρή.
Το Market Insiders καταγράφει ότι ομάδες που λειτουργούν με πολλά παράλληλα μέτωπα συχνά παραδίδουν πιο γρήγορα — αλλά με χαμηλότερη ποιότητα και αυξημένο rework.
Δείτε επίσης: Challenge stress: Πώς το «σωστό» στρες ανεβάζει την απόδοση
3. Το «να βοηθάμε παντού» οδηγεί συχνά σε burnout
Σε πολλές κουλτούρες, η διαθεσιμότητα ανταμείβεται.
Ο εργαζόμενος που:
• απαντά πάντα
• καλύπτει κενά
• παίρνει επιπλέον δουλειά
θεωρείται πολύτιμος.
Μέχρι να εξαντληθεί.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνωρίζει το burnout ως επαγγελματικό φαινόμενο που συνδέεται άμεσα με χρόνιο εργασιακό στρες και έλλειψη ελέγχου προτεραιοτήτων.
Το burnout σπάνια έρχεται από ένα μεγάλο project.
Έρχεται από πολλά μικρά που δεν έπρεπε ποτέ να γίνουν όλα μαζί.
4. Όταν όλοι κάνουν τα πάντα, χάνεται η ιδιοκτησία
Όταν όλοι ασχολούνται με όλα:
• κανείς δεν «κατέχει» πραγματικά κάτι
• οι αποφάσεις θολώνουν
• η λογοδοσία χάνεται
Τα projects προχωρούν με συμβιβασμούς.
Η ευθύνη διαχέεται — και μαζί της η ποιότητα.
Μελέτες στη διοίκηση έργων δείχνουν ότι η ξεκάθαρη ιδιοκτησία (ownership) είναι από τους ισχυρότερους παράγοντες επιτυχίας.
5. Το πραγματικό κόστος δεν φαίνεται άμεσα
Η παγίδα του «να τα κάνουμε όλα» είναι ύπουλη γιατί:
• τα deadlines συχνά βγαίνουν
• η εταιρεία δεν καταρρέει
• όλα δείχνουν να λειτουργούν
Όμως σταδιακά:
• η καινοτομία επιβραδύνεται
• οι καλύτεροι άνθρωποι κουράζονται
• η στρατηγική θολώνει
• η απόδοση μένει στάσιμη
Η ζημιά είναι αθροιστική, όχι θεαματική.
Τι κάνουν διαφορετικά οι οργανισμοί υψηλής απόδοσης
Σύμφωνα με την ανάλυση του Market Insiders, οι οργανισμοί που ξεφεύγουν από αυτή την παγίδα:
- Αφαιρούν συνειδητά δουλειά
Όχι όλα αξίζουν τον χρόνο. - Ορίζουν λίγες, ξεκάθαρες προτεραιότητες
3 σημαντικά πράγματα > 15 επείγοντα. - Δίνουν ιδιοκτησία, όχι απλώς tasks
Κάθε project έχει ξεκάθαρο owner. - Προστατεύουν τη συγκέντρωση
Λιγότερα meetings, λιγότερα interrupts. - Ανταμείβουν το focus — όχι τη διάσπαση
Συμπέρασμα
Η φιλοσοφία του «να τα κάνουμε όλα» δεν είναι ένδειξη ωριμότητας.
Είναι σημάδι έλλειψης στρατηγικής.
Οι ομάδες δεν χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια.
Χρειάζονται καλύτερη επιλογή.
Γιατί η πραγματική απόδοση δεν γεννιέται όταν κάνεις τα πάντα.
Γεννιέται όταν επιλέγεις συνειδητά τι δεν θα κάνεις.