Σε πολλές σύγχρονες ομάδες και επιχειρήσεις, η κυρίαρχη αφήγηση είναι απλή:
«Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια».
Περισσότερες ώρες.
Περισσότερη πίεση.
Περισσότερη ένταση.
Κι όμως, όπως επισημαίνει το Market Insiders, παρά την αυξανόμενη προσπάθεια, τα αποτελέσματα συχνά παραμένουν στάσιμα.
Όχι επειδή οι άνθρωποι δεν δουλεύουν αρκετά.
Αλλά επειδή δουλεύουν με λάθος τρόπο.
Η υπερπροσπάθεια ως λάθος διάγνωση
Όταν κάτι δεν αποδίδει, η πιο εύκολη εξήγηση είναι η έλλειψη κόπου.
Είναι μια εξήγηση καθησυχαστική, γιατί δεν απαιτεί αλλαγή σκέψης — μόνο περισσότερη ενέργεια.
Έτσι όμως δημιουργείται μια επικίνδυνη συνήθεια:
κάθε πρόβλημα αντιμετωπίζεται με περισσότερη δουλειά, όχι με καλύτερη κρίση.
Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα το ίδιο:
• τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται
• οι ίδιες αποφάσεις παίρνονται ξανά και ξανά
• η κόπωση αυξάνεται
• η πρόοδος μειώνεται
Η προσπάθεια πολλαπλασιάζεται.
Η κατεύθυνση όχι.
Πότε η δουλειά γίνεται λάθος δουλειά
Η εργασία αρχίζει να λειτουργεί εναντίον της απόδοσης όταν:
• η ταχύτητα αντικαθιστά τη σκέψη
• η εκτέλεση προηγείται της απόφασης
• το «να προλάβουμε» υπερισχύει του «να κάνουμε το σωστό»
• τα προβλήματα καλύπτονται με ένταση αντί να λύνονται
• η ποσότητα θεωρείται ένδειξη αξίας
Σε τέτοια περιβάλλοντα, οι άνθρωποι δεν σταματούν να δουλεύουν.
Σταματούν να βελτιώνονται.
Η συνεχής κίνηση χωρίς αναθεώρηση οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο κόπου χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Δείτε επίσης: Όταν η καριέρα προχωρά αλλά η αίσθηση εξέλιξης όχι
Η πιο επικίνδυνη παγίδα: να δουλεύεις πολύ χωρίς να αλλάζει τίποτα
Υπάρχει μια ιδιαίτερα ύπουλη κατάσταση στη σύγχρονη εργασία:
να είσαι διαρκώς απασχολημένος και ταυτόχρονα στάσιμος.
Δεν αποτυγχάνεις.
Απλώς δεν προχωράς.
Και επειδή η ένταση είναι υψηλή, κανείς δεν αμφισβητεί την πορεία.
Η κούραση παρερμηνεύεται ως πρόοδος.
Λιγότερη προσπάθεια, περισσότερη ακρίβεια
Οι ομάδες και οι επαγγελματίες που αποδίδουν σταθερά δεν είναι απαραίτητα οι πιο κουρασμένοι.
Είναι οι πιο καθαροί.
Σύμφωνα με το Market Insiders, συνήθως:
• σταματούν νωρίς ό,τι δεν λειτουργεί
• επανεξετάζουν υποθέσεις πριν επιμείνουν
• απλοποιούν αντί να φορτώνουν
• επενδύουν χρόνο στη σκέψη πριν την εκτέλεση
• διορθώνουν τη ρίζα του προβλήματος, όχι το σύμπτωμα
Δεν δουλεύουν λιγότερο από τεμπελιά.
Δουλεύουν λιγότερο ανούσια.
Γιατί είναι πιο εύκολο να πιέζεις παρά να σκέφτεσαι
Η καθαρή σκέψη απαιτεί κάτι δύσκολο: να σταματήσεις.
Να παραδεχτείς ότι:
• κάτι δεν πάει καλά
• μια απόφαση ήταν λάθος
• μια κατεύθυνση δεν αποδίδει
Η υπερπροσπάθεια σε προστατεύει από αυτή τη στιγμή αλήθειας.
Σε κρατά σε κίνηση.
Αλλά όχι σε εξέλιξη.
Το πραγματικό ερώτημα
Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι:
«Δουλεύουμε αρκετά;»
Είναι:
• Τι ακριβώς δεν αποδίδει;
• Ποιο λάθος επαναλαμβάνουμε επειδή «έτσι το κάναμε πάντα»;
• Τι αποφεύγουμε να αλλάξουμε και το καλύπτουμε με κόπο;
• Ποια απόφαση καθυστερούμε αντικαθιστώντας την με δράση;
Εκεί ξεκινά η πραγματική βελτίωση.
Συμπέρασμα
Δεν χρειάζονται όλα περισσότερη δουλειά.
Κάποια χρειάζονται λιγότερα λάθη.
Λιγότερη άκριτη ένταση.
Λιγότερη επανάληψη.
Λιγότερη δράση χωρίς σκέψη.
Όπως τονίζει το Market Insiders, η πρόοδος δεν ανταμείβει όσους κουράζονται περισσότερο.
Ανταμείβει όσους διορθώνουν νωρίτερα.
Και αυτό είναι πάντα θέμα τρόπου — όχι κόπου.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Πότε μια δουλειά δεν χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια, αλλά λιγότερα λάθη